Blijkbaar ben ik toch nogal gespannen. Op het moment dat ik besluit dat je prima vast een stukje over je reis tot nu toe kan tikken, voel ik mijn ogen zwaar worden. Ik zit in het vliegtuig en moet nog een uur of 2 vliegen. Tot nu toe verloopt de reis een soort van ok. Mijn idee was dus: Ik zorg dat ik op tijd ben, drink nog wat koffie met Harm en ga relaxt door. Het meenemen van het onderste profiel van de furler was geen geen enkel probleem!
Ondertussen overigens niet heel hard gestressed, in tegenstelling tot een mijnheer waar ik blijkbaar voorbij probeerde te komen (dat gaat ook zo lekker wanneer je als sardientjes door rijen heen wordt geperst. Hij had haast en een kinderwagen (waarom neem je die mee en waarom zo groot, ik was net toch echt al bij de O
dd Sized Bagage) en had het helemaal gehad met mensen die voorbij zijn kinderwagen liepen. Tsja, je kan ongeveer 2 mensen dik staan, en naast jou wagen stond niemand maar excuses.Ondertussen had ik Rob (Delta Llyod) aan de telefoon, en terwijl ik de man van een, “waar heb je het over ik volg gewoon de rij, doe eens normaal, jij wil zo nodig kinderen en er mee gaan vliegen” repliek bedien, bedenk ik mij dat dat misschien niet de meest handige tekst is om tegen iemand te zeggen terwijl je je sponsor aan de telefoon hebt. Ik kom liever onwijs layd back, gezellig, spontaan en vooral ontzettend aardig over. Maar wanneer je mij oprecht onterecht beticht van voordringen en op een manier alsof je mij op mijn gezicht wil gaan timmeren, kan het zijn dat ik ietwat instinctief verdedigend reageer. Een beetje, jij kwetst mij met je valse aantijgingen, ik kwets jou (met de kinderen opmerking) Niet netjes, maar! Die was echt recht uit het hart!
Saillant detail. Een half uur later ofzo, zijn ze door de rijen heen gegaan roepend dat hun vlucht ging. Ik dacht nog, nou mijnheer, jij je zin kan je weer wat rustiger worden. Wat schetst mijn verbazing! De beste man zit bij mij in het vliegtuig. En was uiteindelijk achter mij het vliegtuig in. Ha! Karma! Ik kon het niet laten hem een brede intens spottende glimlach te geven. Niet prettig, Schiphol was verder een drama. 8 uur op de airport, en kwart over tien pas door de douane.
Mijn Esta moest nog verder worden goedgekeurd, en nadat ik plechtig had verklaart mijn tas zelf te hebben ingepakt, en dat ik echt alleen aan het reizen ben, gingen de wenkbrauwen van de secirity dame zorgelijk omhoog….
“U kunt alleen op een ESTA reizen wanneer u Amerika ook weer verlaat” Nou dat ben ik toch echt van plan! Maar dat moet dus met het vliegtuig zijn, en niet met een boot. Toch fijn dat Delta Lloyd zo goed mij zorgt! Zij wisten dat dit lastig zou worden, en hadden een sluitend vluchtplan opgesteld op de regels. Hulde!
Super ondeugend gedaan in het vliegtuig, ik ging gewoon een koffie nemen, tot ik tonic zag… Mij even niet bewust van het tijdstip hoor ik mijzelf vragen “Hebt u ook Gin”?! Hoppatee! Das best scherp op je nuchtere maag trouwens, niet echt aan te raden, maar! Het geeft een ontzettend ondeugend gevoel, en daar was ik zeker aan toe na een ochtend in diverse rijen vertoeven.
Proost! Op New York!
NB: Toen ik het vluigtuig uit kwam, kreeg ik zeer oprechte excuses van de boze mijnheer. We hebben elkaar (heel Amerikaans maar ook echt oprecht) een knuffel gegeven en een hele fijne reis gewenst. En Dat, geeft mij echt een heel veel beter gevoel dan me verkneukelen om andersmans ellende. Weer een les geleerd!