January 2020 – Jirja

If you cant Fix it, you don’t Own it!

14/01/2020 Jirja de Kool Leven, Techniek en klussen

Wanneer je geen tekeningen of handboek van iets online kan vinden. Kan je twee dingen doen. 1: Stuk —> Jammer2: Stuk —> stukker dan dit zal het niet worden. Lets fix this!
Zonder handboek betekent dat heel voorzichtig alles wat los kan loshalen. Net zo lang tot je weet hoe het in elkaar zit, en je kan vinden hoe het iets werkt. En vervolgens wat er níet aan werkt. (Of dat hoop je)

Zo heb ik een matig werkende industriële naaimachine op de kop getikt waarbij het bijna te mooi was om waar te zijn. Hij ging nl veeeeel te snel.“Je moet alleen even een ring vervangen” zij de overigens hardstikke aardige verkoper.“Hoe moeilijk kan het zijn”! Dacht ik hebberig. En… het valt vast wel mee….Het viel natuurlijk niet mee.

De motor. Met wat gereedschap dat ik thuis niet heb.

Van de week de motor zover uit elkaar gehaald als mogelijk leek met het gereedschap dat ik thuis heb. Gelukkig houdt mijn garagist niet alleen van auto’s, maar vooral van ALLES uit elkaar sleutelen en heeft daar ook alle mogelijke gereedschap voor liggen. Ik mocht bij hem in de werkplaats zijn gereedschap en (een beetje) van zijn kennis gebruiken.
En zo sta je met 3 mannen en 1 vrouw om een motor te bakkeleien hoe dat ding werkt. 170 jaar klus en knutsel ervaring en een telefoontje naar een zeilmaakster verder en we wisten het niet.

Achteraf had ik het thuis kunnen oplossen. Wanneer ik IETS meer geweld had toegepast. Echter. ALLE handelingen die niet nodig blijken achteraf waren toch nuttig. Ik weet nu hoe de motor in elkaar zit. Ik weet welke onderdelen waar aan vast zitten. En wat er los moet om ergens bij te komen.

Enfin! De jongen die de machine aan mij heeft verkocht had gelijk. Het is inderdaad alleen ff een kurk ring vervangen. (wat een stuk minder simpele ring is dan het woord kurken ring doet vermoeden) Nu de schone taak aan mij om die online ergens te vinden. Zo niet. Remmenreiniger er over en lichtjes opschuren. Dan moet die weer voldoende of in ieder geval, iets meer weerstand geven.

Explainer: Het zwart op de schijf is vet. En dat hapt in plaats van dat het slipt. De ring is een koppelingsplaat die je gecontroleerd laat slippen voor lagere snelheden.

Type motor. HP 0.5 is een halve paardenkracht 🤭Best imposant…

Afblijven! Oh nee…

12/01/2020 Jirja de Kool Artikelen, Gedachtespinsels, Leven, Stukjes, Uncategorized

Een man komt met een rolkoffertje duidelijk gestresst aanlopen. Hij kijkt op zijn telefoon of hij een route naar iets volgt. Met snelle grote passen, nét niet rennend. Hij kijkt verwilderd om zich heen en staat abrupt stil naast een scooter.
Beneden bij het appartement tegenover mij waar sinds september twee studenten wonen, staat een Felyx scooter. Die scooter staat daar vrijwel altijd. Samen met een fel oranje leenfiets. Blijkbaar hebben deze studenten echt geld teveel. (wat zo is anders woon je niet met 2 man in een appartement bij mij in de buurt)De man zet zijn rolkoffer zo gehaast op de scooter dat hij er aan de andere kant afvalt.

Dat is pas met flare op je scooter zitten…

Hej! Hij jat een scooter! Is wat er bij mij opkomt. Vervolgens moet ik lachen.
Je zal maar ergens snel naar toe moeten en dan een paar honderd meter met je koffertje door een woonwijk rennen op zoek naar de dichtstbijzijnde scooter.
Maar ook. Je zal maar morgen naar college moeten en je scooter staat niet meer voor de deur want er was in je woonwijk opeens een toerist met hetzelfde scooter abonnement.

Deels snap ik het wel. Soms wil ik ook niet terug lopen (oke heel vaak, en het OV in Rotterdam is stervensduur en je moet nog steeds een aardig end lopen voor je thuis bent) Maar serieus.
Waarom koop je niet gewoon voor 100 euro een fiets?!
Die staat op zijn minst vrijwel altijd gewoon op de plek waar jij hem hebt achtergelaten. Wel zo praktisch.

De man zoeft uit beeld. In het raam tegenover mij verschijnt het hoofd van een van de studenten. Hij kijkt bloed-chagrijnig.

Ik voel mij oud. En vind dat even echt helemaal niet erg, glimlach en drink mijn koffie.

Kloink!

09/01/2020 Jirja de Kool Uncategorized

Gister is er iets gebeurd. Ik weet niet eens precies wat. Het project huis waar we nu een jaar steeds concreter mee bezig deed een klikje in de raderen die proces heten. Een onmiskenbare klik. Meer een KLOINK.

We waren op bezoek bij Giesen Architecten in Doetinchem… Ze zijn gespecialiseerd in biobased bouwen. En hebben aardig wat ontwerpen gemaakt die we beiden mooi vinden. Verder zijn ze ervaren met eigenwijze mensen die denken alles zelf te kunnen. Ze hebben eerder met de gemeente Almere te maken gehad en kennen het klappen van de Oosterwold zweep (die is soms best een vorm van frustrerend terugkerend heb ik inmiddels wel begrepen)

Wensen en ideeën besproken. Moodboard bekeken met een stuk of 40 huizen die we mooi vinden. De oude baas loopt halverwege mijn moodboard binnen. We praten verder en hij zegt “Ik heb een idee” Hij tekent in het rood een minischets. Mijn ogen worden groot. Mijn mond valt open. Jhaaaaaaaaaaa!!!! Hier had ik niet aan gedacht! Harm vind het niks, maar er gebeurd iets.
KLOINK!

Al een tijd roepen mensen wat gaaf. En soms wat stoer. Dat deed mij niet zoveel. Ik wil iets en ga gestaag op mijn doel af. Meestal niet doorhebbend dat wat ik doe stiekem niet heel standaard is. Maar opeens is daar het besef.
WHOOOO WE GAAN ECHT IETS HEEL GAAFS DOEN!
Hoe precies, geen idee. Maar oh wauw! Wat heeft dit de potentie om echt heel bijzonder en geweldig te worden.

Onze nacht was onrustig. Ergens een enorme opluchting omdat ik het gevoel heb een partner in crime te hebben gevonden die de dingen kan waar ik problemen in voorzag wanneer we ze zelf zouden doen. Aan de andere kant volledig overspoeld met beelden en mogelijkheden en opties en kansen en bedreigingen en puzzels en hoe.
Die 20 streepjes rood, die staan op mijn netvlies gebrand. (ik heb er geen foto van gemaakt dat vond ik niet netjes, het was tenslotte een eerste gesprek. Maar WAUW)