Jirja – doet een stapje in de wereld

Schetsontwerp presentatie

15/03/2020 Jirja de Kool Bouwmethoden, Leven, Oosterwold

Enthousiast, mild gespannen, nieuwsgierig, Doetinchem is een sowieso een takke eind rijden vanuit Rotterdam, maar wanneer je er erg graag wil zijn, duurt de rit nog nét wat langer.

Hoe werkt zo iets dan? Ik verwachte dat we binnen zouden komen, koffie en TADAAAA! DIT hebben we bedacht. Niks er van. Brandend van nieuwsgierigheid keuvelen we een uurtje over de Kalk Hennep cursus, de zoon tekent de tafel onder. (we wisten het wel maar nee je peuter mee naar dit soort afspraken is NIET efficiënt)

Nu waren we zelf niet doorgekomen met een danig afgeslankte versie van ons moodboard. Die hebben we even doorgenomen. Waarna er een coherent beeld met een fractie van de plaatjes overbleef. Stuk efficiënter dan daar op de bank over steggelen.

En dan! De eerste opzet. Een gebouw van 55 meter lang (!) Onder 1 dak, met een groot terras en twee gebouwen op een zwevende fundering.

Met dit soort plaatjes voelt het meteen echt heel officieel 😀

Het is eigenlijk niet voor te stellen dat er een reële kans is, nee, we hard werken om straks ook daadwerkelijk in zo iets te kunnen wonen. Of we uiteindelijk hier ook op uitkomen, dat is de vraag. Schijnbaar gebeurd het zelden dat je daadwerkelijk een eerste schets ontwerp overneemt. Maar qua idee, blijf ik dit echt mega vet vinden! Ik zie Job al rondom rennen met de buurtkinderen. Mijzelf kijkend over ons dan zeker nog sprietjes voedselbos de eerste oogst verwerken. Maar ook, mijzelf wanden opzetten, elektriciteit installeren. En het huis steeds een stukje verder zien groeien. Maar! Eerst de realiteit nu. We hebben nog een lange weg te gaan en bespreken het tijdpad met de architect. Zoals het er nu voor ligt. Moet ergens half augustus he definitieve ontwerp er liggen zodat er naar de constructeur kan worden gegaan voor de vergunningen.

Consessies

We hebben een vrij beperkt budget. In dit ontwerp is het gelukt om met een beperkt budget toch een gaaf gebouw neer te zetten. Het is aan ons om op te letten dat we ons eisenpakket hier uiteindelijk in verwerkt krijgen. Binnen budget. Moeten we de zo vurig gewenste vide opofferen om het geheel betaalbaar te houden? Moeten we kiezen voor minder badkamers? (1 ipv 2) Moeten we kiezen voor minder kamers? (2 ipv 4) Gelukkig kan er nog met heel veel worden geschoven.

Haalbaarheid?!

Wat mij tot mijn genoegen opvalt is dat ik het idee heb dat dit huis goed grotendeels zelfs te bouwen is. Het geeft vertrouwen in de architect dat hij in staat is een ontwerp te maken waarbij er goed veel zelf te realiseren is.

Voorste gebouw. Achterste is hetzelfde maar dan met de schuur anders.

Ik blijf het ironisch vinden dat onze architect ook de man achter bouwen met strobalen is 🙂

Kalk Hennep (basiscursus)

09/03/2020 Jirja de Kool Bouwmethoden, Leven, Oosterwold

Op 29 Februari volgden wij op uitnodiging van onze architect een cursus Kalk Hennep Bouwen. (hoe tof is het om samen met je architect zij aan zij te leren. Je zou kunnen zeggen, die hoort toch alles te weten? Ik vind dat onzin. Een architect die open staat voor nieuwe methoden en daarin wil leren en jou als klant mee kan nemen in die ervaring. Ik vind dat echt heel tof. Kennis delen in plaats van opleggen. En samen ervaren.

Kalk Hennep wat is dat dan?

Kalk hennep, in het Engels Hemp Concrete is een mix van het hout van de hennepplant, kalk, mineralen en water. In Frankrijk is kalk hennep bouw vrij groot. Over de hele wereld bouwen mensen met kalk hennep. In Nederland is het (nog) niet (heel) bekend.

CO2 negatief bouwen

Kalk Hennep is een bouwmethode die doordat hennep enorm veel CO2 opneemt, (4x meer dan hout en 15x zo snel) CO2 opslaat. (want je bouwt er een huis mee en steekt het niet in de fik. Dat moet je ook niet proberen want het fiks echt heel slecht, maar dat is een ander onderwerp). Verder is de kalk waar de hennep mee wordt gemixt een kalk die op lage temperatuur is gebrand (Wat veel minder CO2 verbruikt dan bijvoorbeeld bij het gebruik van cement (en beton dus) en! De kalk blijft actief CO2 opnemen. Steeds langzamer maar je huis blijft een CO2 absorptie geheel.

* De Pont D’Avignon is gebouw met kalk. Deze kalk schijnt nog steeds niet uitgewerkt te zijn. Als in. De Pond D’Avignon absorbeert CO2. (alle kalk gebouwen die geen beton zijn)
Rens, Ecobouw Salland

Het verwerken

bekisting verwijderen — Bekisting verwijderen

Samen leren. Samen ervaren. Samen bouwen.

De meest gebruikte methode voor het verwerken van Kalk Hennep is werken met een soort van flexibel bekisting. Zodra je een stuk af hebt, kan de bekisting weg en kan je die hoger plaatsen om verder te werken. Het aanbrengen van kalk hennep is een nogal kloppend klusje. Niet heel precies, maar je klopt een laagje van max 10cm aan met een stuk pannenlat (nee die mag niet groter). De doet de bodem goed gelijkmatig inkloppen, zonder veel kracht te zetten. Na een cm of 20 klop je alleen nog de randen en de plekken langs de hout constructie. Het midden druk je met vlakke hand een beetje aan. Is het echt zo makkelijk?! Ja! zolang je mengsel goed is, (niet geheel onbelangrijk) is het inderdaad zo makkelijk. Ook weer een althans, te weinig kloppen geeft teveel lucht en een slappe constructie. De hard kloppen kost veel materiaal en geeft te weinig lucht in de constructie. Uurtje oefenen en je hebt de slag geheid te pakken (vat je hem, stampen/heien….)

(Thermische ) eigenschappen

Ik moet eerst weer even opzoeken wat nou ook al weer precies wat is. Brandwerend spreekt voor zich. Het zijn in ieder geval zeer gunstige cijfers op alle gebieden. Waarbij je in een constante prettige luchtvochtigheid zit. Op een constante temperatuur in een zeer damp open
ademend) huis.

Ik was/ben een groot voorstander van Strobouw. Niet met balen, althans, dat kan prima, maar dat is meer iets voor een gezamenlijk te bouwen buurthuis. Of het isoleren van de toekomstige bedrijfshal. Er bestaan inmiddels hele mooie prefab panelen die letterlijk balen stapelen overbodig maken. Wel zijn die een stuk prijziger. Wat overigens ook voor Kalk Hennep geld. En! Stro isoleert (nog) beter dan Kalk Hennep en heeft ook sterk absorberende eigenschappen en ademt etc. Ik moet alleen nog uitzoeken wat die waarden precies zijn om de boel ECHT te kunnen vergelijken.

Woensdag (overmorgen) gaan we weer naar de architect om te kijken wat ze hebben bedacht in de eerste schetsen! Die zitten op Stro (en op Kalk Hennep)

If you cant Fix it, you don’t Own it!

14/01/2020 Jirja de Kool Leven, Techniek en klussen

Wanneer je geen tekeningen of handboek van iets online kan vinden. Kan je twee dingen doen. 1: Stuk —> Jammer2: Stuk —> stukker dan dit zal het niet worden. Lets fix this!
Zonder handboek betekent dat heel voorzichtig alles wat los kan loshalen. Net zo lang tot je weet hoe het in elkaar zit, en je kan vinden hoe het iets werkt. En vervolgens wat er níet aan werkt. (Of dat hoop je)

Zo heb ik een matig werkende industriële naaimachine op de kop getikt waarbij het bijna te mooi was om waar te zijn. Hij ging nl veeeeel te snel.“Je moet alleen even een ring vervangen” zij de overigens hardstikke aardige verkoper.“Hoe moeilijk kan het zijn”! Dacht ik hebberig. En… het valt vast wel mee….Het viel natuurlijk niet mee.

De motor. Met wat gereedschap dat ik thuis niet heb.

Van de week de motor zover uit elkaar gehaald als mogelijk leek met het gereedschap dat ik thuis heb. Gelukkig houdt mijn garagist niet alleen van auto’s, maar vooral van ALLES uit elkaar sleutelen en heeft daar ook alle mogelijke gereedschap voor liggen. Ik mocht bij hem in de werkplaats zijn gereedschap en (een beetje) van zijn kennis gebruiken.
En zo sta je met 3 mannen en 1 vrouw om een motor te bakkeleien hoe dat ding werkt. 170 jaar klus en knutsel ervaring en een telefoontje naar een zeilmaakster verder en we wisten het niet.

Achteraf had ik het thuis kunnen oplossen. Wanneer ik IETS meer geweld had toegepast. Echter. ALLE handelingen die niet nodig blijken achteraf waren toch nuttig. Ik weet nu hoe de motor in elkaar zit. Ik weet welke onderdelen waar aan vast zitten. En wat er los moet om ergens bij te komen.

Enfin! De jongen die de machine aan mij heeft verkocht had gelijk. Het is inderdaad alleen ff een kurk ring vervangen. (wat een stuk minder simpele ring is dan het woord kurken ring doet vermoeden) Nu de schone taak aan mij om die online ergens te vinden. Zo niet. Remmenreiniger er over en lichtjes opschuren. Dan moet die weer voldoende of in ieder geval, iets meer weerstand geven.

Explainer: Het zwart op de schijf is vet. En dat hapt in plaats van dat het slipt. De ring is een koppelingsplaat die je gecontroleerd laat slippen voor lagere snelheden.

Type motor. HP 0.5 is een halve paardenkracht 🤭Best imposant…

Afblijven! Oh nee…

12/01/2020 Jirja de Kool Artikelen, Gedachtespinsels, Leven, Stukjes, Uncategorized

Een man komt met een rolkoffertje duidelijk gestresst aanlopen. Hij kijkt op zijn telefoon of hij een route naar iets volgt. Met snelle grote passen, nét niet rennend. Hij kijkt verwilderd om zich heen en staat abrupt stil naast een scooter.
Beneden bij het appartement tegenover mij waar sinds september twee studenten wonen, staat een Felyx scooter. Die scooter staat daar vrijwel altijd. Samen met een fel oranje leenfiets. Blijkbaar hebben deze studenten echt geld teveel. (wat zo is anders woon je niet met 2 man in een appartement bij mij in de buurt)De man zet zijn rolkoffer zo gehaast op de scooter dat hij er aan de andere kant afvalt.

Dat is pas met flare op je scooter zitten…

Hej! Hij jat een scooter! Is wat er bij mij opkomt. Vervolgens moet ik lachen.
Je zal maar ergens snel naar toe moeten en dan een paar honderd meter met je koffertje door een woonwijk rennen op zoek naar de dichtstbijzijnde scooter.
Maar ook. Je zal maar morgen naar college moeten en je scooter staat niet meer voor de deur want er was in je woonwijk opeens een toerist met hetzelfde scooter abonnement.

Deels snap ik het wel. Soms wil ik ook niet terug lopen (oke heel vaak, en het OV in Rotterdam is stervensduur en je moet nog steeds een aardig end lopen voor je thuis bent) Maar serieus.
Waarom koop je niet gewoon voor 100 euro een fiets?!
Die staat op zijn minst vrijwel altijd gewoon op de plek waar jij hem hebt achtergelaten. Wel zo praktisch.

De man zoeft uit beeld. In het raam tegenover mij verschijnt het hoofd van een van de studenten. Hij kijkt bloed-chagrijnig.

Ik voel mij oud. En vind dat even echt helemaal niet erg, glimlach en drink mijn koffie.

Kloink!

09/01/2020 Jirja de Kool Uncategorized

Gister is er iets gebeurd. Ik weet niet eens precies wat. Het project huis waar we nu een jaar steeds concreter mee bezig deed een klikje in de raderen die proces heten. Een onmiskenbare klik. Meer een KLOINK.

We waren op bezoek bij Giesen Architecten in Doetinchem… Ze zijn gespecialiseerd in biobased bouwen. En hebben aardig wat ontwerpen gemaakt die we beiden mooi vinden. Verder zijn ze ervaren met eigenwijze mensen die denken alles zelf te kunnen. Ze hebben eerder met de gemeente Almere te maken gehad en kennen het klappen van de Oosterwold zweep (die is soms best een vorm van frustrerend terugkerend heb ik inmiddels wel begrepen)

Wensen en ideeën besproken. Moodboard bekeken met een stuk of 40 huizen die we mooi vinden. De oude baas loopt halverwege mijn moodboard binnen. We praten verder en hij zegt “Ik heb een idee” Hij tekent in het rood een minischets. Mijn ogen worden groot. Mijn mond valt open. Jhaaaaaaaaaaa!!!! Hier had ik niet aan gedacht! Harm vind het niks, maar er gebeurd iets.
KLOINK!

Al een tijd roepen mensen wat gaaf. En soms wat stoer. Dat deed mij niet zoveel. Ik wil iets en ga gestaag op mijn doel af. Meestal niet doorhebbend dat wat ik doe stiekem niet heel standaard is. Maar opeens is daar het besef.
WHOOOO WE GAAN ECHT IETS HEEL GAAFS DOEN!
Hoe precies, geen idee. Maar oh wauw! Wat heeft dit de potentie om echt heel bijzonder en geweldig te worden.

Onze nacht was onrustig. Ergens een enorme opluchting omdat ik het gevoel heb een partner in crime te hebben gevonden die de dingen kan waar ik problemen in voorzag wanneer we ze zelf zouden doen. Aan de andere kant volledig overspoeld met beelden en mogelijkheden en opties en kansen en bedreigingen en puzzels en hoe.
Die 20 streepjes rood, die staan op mijn netvlies gebrand. (ik heb er geen foto van gemaakt dat vond ik niet netjes, het was tenslotte een eerste gesprek. Maar WAUW)

Het KAN in Almere

12/12/2019 Jirja de Kool Oosterwold, Uncategorized

Het is een beetje een bijna misselijkmakende marketing term. Of klopt het stiekem nog ook?

De ideeën die ik in Rotterdam niet voor elkaar krijg. Kunnen in Oosterwold.

Deze is naar de gemeente. Als ze oke zijn staat het licht op groen om een serieus ontwikkelplan neer te leggen!

#HOEDAN

Jaren geleden zat ik op een hip kantoor als trainee consultant. In de jaren die volgde zag ik een aardig scala aan kantoren en werkplekken voorbij komen. En, het zal je niet verbazen. Bijna alle werkplekken waren een vorm van verschrikkelijk. De gemene deler is opgesloten zijn. De andere gemene deler is herrie en een vervelend binnenklimaat. Wat ik 20 jaar geleden dacht was het volgende:

Als ik een berg zou hebben, zou ik een kantoor bouwen dat werken en je leven faciliteert, in plaats van je opsluit. Een kantoor met kinderopvang. Met een kennel voor de hond. Een kantoor met een plek voor pakketjes. Met een haal en breng service van de stomerij. Er zijn wel kantoren die dergelijke voorzieningen hebben, echter de combinatie met kinderopvang is er amper. En een kennel al helemaal niet.

Los van de “handige”faciliteiten miste ik nog iets. Iets heel belangrijks. BUITEN. Buiten kunnen werken. Een goed bureau buiten. Een plek waarbij je wel aan een bureau zit (daar ontkom je vaak niet aan) Maar waarbij je kunt ademen. Waarbij je huid wind voelt in plaats van airconditioning.

Het kan in Almere!

Wanneer je een bedrijf wil beginnen in Oosterwold, zijn er een aantal eisen. 1 daarvan is 50% stadslandbouw op je bedrijfsgrond. Maar wacht! Ik wilde toch een kantoor waarbij je buiten kan werken? Dat kan super in een boomgaard. En wanneer je gaat bouwen, ben je niet afhankelijk van bestaande gebouwen waarbij het vaak heel lastig is om kantoor en kinderopvang samen te hebben. Al helemaal met veel buitenruimte. Dat is nog los van de betaalbaarheid. Een plek waar je opvang en kantoor zou kunnen realiseren in Rotterdam is volstrekt onbetaalbaar. Of, je prijzen zouden dan zo hoog zijn dat er geen doelgroep meer is die het kantoor en de opvang kan betalen. Echter! Wanneer jezelf bouwt kan er heel veel meer!

Kijken doe je met je…. Handen!

11/12/2019 Jirja de Kool Uncategorized

“Hier gaan we naar binnen” Ik zie twee hulphonden, die een man en vrouw begeleiden en een wat oudere vrouw. (ze zijn te oud om jongen en meisje te zijn, maar toch eigenlijk ook geen man en vrouw, meer mijn eigen leeftijd en 32 is in mijn hoofd toch echt nog geen vrouw)

Ze komen met een doel. 3 jaar geleden heeft de jongen (man) een paar Gill laarzen gekocht en die zijn nu stuk. Ik pak de laars aan, terwijl de wat oudere vrouw verder verteld. De achterkant laat los, en hij gaat een week zeilen in Loosdrecht, of dat wel goed gaat.

Zijn ze lek? Nee ze zijn niet lek, maar moet hij geen nieuwe laarzen?

Mevrouw, Ik wil u echt met alle liefde van de wereld een paar laarzen verkopen, maar als deze niet lek zijn, zou ik daar toch echt mee wachten tot ze niet meer doen wat ze moeten doen, namelijk je voeten droog houden.

Gho wat eerlijk van u. Ja natuurlijk! Ik kan nog even aan mijn collega vragen of hij niet vind dat u nieuwe moet, om het heel zeker te weten. Zijn reactie? Haha, nieuwe! Beetje lijm misschien, maar meer niet hoor!

Het blijft mij verbazen hoe verast mensen zijn wanneer je ze verteld dat het zonde is om aan iets geld uit te geven. Klanten verwachten vrijwel altijd dat je ze hoe dan ook iets wil verkopen. Moeilijk vind ik dat. Is er door de jaren dan zoveel slecht en slechts verkoopbelust advies gegeven door al mijn watersportwinkel collega’s? Ik kan het mij niet voorstellen. De mensen die ik ken die in een watersportwinkel werken, doen dat allemaal met passie voor de sport en de spullen. En denken over het algemeen volgens mij oprecht mee met de klant voor de beste oplossing. Aan de andere kant, het kan natuurlijk goed zijn dat ik het goed kan vinden met deze mensen omdat zij, op zijn minst een beetje, hetzelfde in hun werk staan.

Terug naar de klant. En hebben jullie ook laarzen? Het meisje van het stel zeilt nu op een paar uitermate schattig gebloemde enkel laarsjes, en haar broek blijft maar niet over de laars zitten.

Nee! Dat geloof ik wel! Deze zijn leuk in de tuin, als het niet regent, daar blijft je broek nooit op zitten, tenzij je broek veel te groot is, maar dan loop je ook op je broek, en dat is zeker niet de bedoeling.

Het stel met de geleide honden heeft dikke zonnebrillen op, en ik ga er vanuit dat ze blind zijn. Toch hoorde ik ze eerder zeggen “ we kijken even rond” en “ooh hebben jullie wel laarzen, die hebben we over het hoofd gezien” Voor ik voor ze uit loop vraag ik het dus maar even aan het meisje. “Kan je überhaupt iets zien? Ze antwoord ontkennend. Nee helemaal niets. “Das weinig” 🙂 We lachen, en ik weet dat wanneer ik iets aangeef, het de laars niet voor haar neus moet houden en wachten tot ze het pakt. Na wat passen en meten, heeft ze voor het eerst in jaren, een laars die past. “En het zijn dezelfde als hij heeft”? Exact dezelfde alleen kleiner. “Welke kleur hebben ze”? Grijs met een rood streepje en er staat Gill op in het wit. Het touwtje is wit en de zool heeft een witte rand. Ik vraag mij af hoe ze kleuren beleefd, en ben onder de indruk van hoe nieuwsgierig ze beiden zijn naar hun omgeving. Ondertussen kijkt de jongen met de andere vrouw (dat blijkt zijn moeder te zijn) naar UV shirtjes.

Hij voelt de zachte soepele stof en is daar duidelijk van gecharmeerd. Ik leg uit dat het shirtjes zijn tegen het verbranden op het water. Hij blijkt een notoire niet smeerder, en iets dat je eigenlijk wel wil hebben, ook nog eens voor jezelf kunnen beargumenteren als nuttig, is natuurlijk de ultieme sales pitch. Passen dus. Ik vraag of ik hem mee zal nemen naar de paskamer, maar de hond doet dat wel. Hij geeft het commando“volg” en de hond volgt mij. Ik moet lachen, als ik mijn hond het commando volg geeft volgt hij mij ook, maar dit is toch echt anders.

Na de passessie kijken ze nog een tijdje rond in de winkel. Kijken ja. Ik zei nog, voelen, maar werd keurig gecorrigeerd. Nee hoor wij kijken rond. Ik vermoed dat kijken en ervaren twee termen zijn die dichter bij elkaar liggen dan ik ze tot nu toe heb bedacht. Wat overigens op zich raar is, aangezien ik een groot deel van mijn leven te horen heb gekregen “Suzanne! Kijken doe je met je ogen!! Dus bij deze, Pappa, en vooral Mamma, echt niet! Kijken doe je (ook) met je handen. (en dat wist ik dus eigenlijk gewoon al sinds ik heel klein was. Het grote mensen leven heeft dat stukje er alleen keurig uit geconditioneerd).

Na het afreken werd ik nog een keer uitgebreid bedankt voor de goede service. Je had ons zo een paar nieuwe laarzen kunnen verkopen! Dat heb ik toch ook gedaan 😉 alleen aan paar maten kleiner! En… Jullie gaan met een grotere tas naar buiten dan je binnen kwam. Het afscheid is hartelijk.

Sommige klanten, sluit je een beetje in je hart.

Grootse plannen

10/12/2019 Jirja de Kool Uncategorized

Het borrelt! Het bruist! We weten nog niet helemaal hoe, maar! Het begint er steeds meer op te lijken dat wij over een tijdje naar een caravan verhuizen.

Whoot?! Gaat het zo slecht?! Nee! Zeker niet! Na een lange tijd wachten hadden we in oktober de informatiebijeenkomst voor https://maakoosterwold.nl. Dit betekend dat wij volop in het proces zitten om over een jaar of twee ons eigen huis te kunnen gaan bouwen.

Eerlijk?! Dat was niet eens perse mijn droom. Veel mensen schijnen te dromen van het bouwen van een eigen huis. Ik zag dat altijd ZO als geen optie dat ik heel soms wel even fantaseerde. Maar dat was altijd meer verbouwen dan bouwen. En toch, ben ik inmiddels een jaar of 20 (ja ik wordt oud) stiekem en soms minder stiekem bezig met het bouwen met natuurlijke materialen. Toen ik nog met Joris in Delft woonden droomden we van een huisje in een bos, dat we deels zelf (ver)bouwden. In die jaren heb ik mij verdiept in het bouwen met leem. Zowel een leem kachel als een lemen huis met stro. Het internet was in opkomst en er was sporadisch wat over te vinden. Ik heb toen contact gehad met Paul Pelgröm op dat moment DE man (en ook de enige gek die zich daar mee bezig hield) . Jaren en jaren stond ik op zijn mailinglijst. Zo lang, dat ik mij uiteindelijk maar eens heb uitgeschreven. Want het ging er toch nooit komen.

Groen dak op ietwat futuristische woning

Nooit?! Misschien toch nooit, nooit zeggen.
Ondertussen zijn de technieken rap ontwikkeld. Zeker de laatste jaren. Ecologisch bouwen neemt een enorme vlucht. Leem is allang niet meer mega alternatief en er worden letterlijk honderden huizen met stro als isolatie gebouwd. Maar er is veel meer! Want wat ik toen nog niet kende zijn de voordelen van Kalk-Hennep bouw. Hout Skelet bouw aanbieders zijn er nu zoveel dat je door de bomen het bos bijna niet meer ziet. Er zijn meerdere architecten gespecialiseerd in bouwen met natuurlijke materialen.

The time is now!

Wat is het plan? Een huis, met een groen dak. Van binnen gestuukt met Leem. Met een dragende constructie van hout (of misschien toch T en I profielen (toen een i nog met schreef werd geschreven) Met natuurlijke isolatie en vermoedelijk een houten afwerking van buiten. Verwarmd door een (giga) leem kachel. Met pizza oven aan de kant van de keuken en de mogelijkheid om OP de kachel een boek te lezen. Eventueel aangevuld met Karbonik. (over de diverse mogelijkheden later meer) Verder een boel kamers. Niet heel groot. Een slaapkamer van 10m2 is prima. Een werk (eigen) kamer van 12 m2 is ook prima. De een neemt een kamer van 22M2, wij maken daar 2 van is het idee.
We zijn al een paar maanden aan het puzzelen en tekenen. En ook al worden de kaders steeds duidelijker. We hebben nog lang geen definitieve vorm voor het huis gevonden. Eerst nog meer informatie vinden en verslinden. (En misschien toch een architect)

Een deel van de muren van de loods en het huis krijgen leibomen in heel veel verschillende soorten.

Jirja weg uit Rotterdam?! Daar komt het wel op neer. Ik houd mij vast aan de gedachten dat wanneer we ons huis bouwen en 1600M2 grond hebben met 50% stadslandbouw. Ik geen tijd meer heb voor heimwee. Dat er nu al ontzettend leuk contact is met aardig wat toekomstige buren en dat Job op kan groeien met zijn laarzen in de klei. Dat Olle op zn lazer krijgt omdat hij de kippen met rust moet laten. En dat ik in de winter na een dag “werken in de loods” wegkruip op de kachel met een stuk appeltaart (want oh man wat zijn er veel appels in Oosterwold, letterlijk IEDEREEN heeft een appelboom)

Protected: Motivatie Vacature Landmeter

07/10/2019 Jirja de Kool Uncategorized

Facebook
X

Vandaag is het RRrrrrollend Jirja.

23/09/2019 Jirja de Kool Uncategorized

Eigenlijk zou ik vandaag mijn neus laten zien bij Gastvrij Rotterdam. Echter, ik durf niet. Ik durf niet op mn wielen horeca vrienden/bekenden onder ogen te komen. Ik ben bang voor de schrikreacties die ik krijg van de al die mensen die ik nooit meer heb gezien nadat ik mij uiteindelijk ziek melde. Ik ben bang dat aan mijn ex-werkgever word verteld dat ik mij super aanstellerig op wielen heb laten zien. Ik ben bang dat mij op wielen vertonen als statement word gezien. Ik weet overigens niet goed van wat.

Ik ben bang dat mensen medelijden met mij hebben. Bang dat mensen mij niet (meer) voor vol aanzien. Heel bang dat mensen snel de andere kant opkijken en doen of ze mij niet zien of niet herkennen. Ik ben ook bang voor mijzelf. Omdat ik word geconfronteerd met wat was. Met al het lekkers en meestal toffe mensen, waar ik niet meer bij hoor. Een gastvrije geniet omgeving met een eindeloze nieuwsgierigheid naar smaken. Het is mijn leven niet meer. Ik kan het fysiek niet meer.

Maar dan kan je toch nog steeds consumeren? Nou das financieel een beetje een dingetje gezien ik dat andere niet meer kan en ik daar mijn geld mee verdiende. Maar stel nou dat dat geen dingetje zou zijn. Je kan jezelf wel uit de horeca halen. Maar de horeca niet uit jou. Ik ben veel liever aan het helpen dan dat ik word bedient. Ik lever liever een bijdrage dan dat ik “slechts” consumeer. Uiteraard kan ik prima genieten van goed eten elders. Maar toch. Nu ik zelf geen onderdeel meer kan zijn van het proces is de sjeu er wat af. Ik ben geen incrowd meer. Ik ben een paria geworden. Of, zo voelt het. Gefaald op wielen.

Het gekke is. Ik ben dolblij met mijn wielen. Ik kan veel meer dan ik kon dankzij mijn wielen. Maar er in gezien worden in een voormalige werk omgeving. Dat durf ik vermoedelijk pas wanneer echt iedereen mij is vergeten. Of wanneer ik “gewoon”een paar uur door Ahoy kan lopen. En laat ik eerlijk zijn. Er zijn dagen dat dat met wat zitten tussendoor wel weer gaat. Alleen. Vandaag is niet zo’n dag. Vandaag is het RRrrrrollend Jirja.